خطرناک‌ترین ویروس‌های تاریخ اینترنت
هفته گذشته پدیده قرن یعنی اینترنت، چهلمین سالروز تولد خود را پشت‌سر گذاشت. اینترنت ابزار ارتباطی نوینی است که به مراتب سریع‌تر از روزنامه، رادیو و تلویزیون جای خود را در زندگی ما باز کرد به نحوی که امروزه حتی تصور نبود اینترنت برای بسیاری نگران‌کننده است.
اما اینترنت گذشته از فواید بیشمارش در تسهیل زندگی، کاهش هزینه‌ها، افزایش بهره‌وری و هزاران قابلیت دیگر، با چالش‌ها و مشکلات زیادی نیز طی 40 سال گذشته مواجه بود؛ مشکلاتی که همزمان با بزرگ شدن اینترنت بزرگ‌تر و مخرب‌تر می‌شوند.
یکی از اصلی‌ترین مشکلات پس از فراگیر شدن اینترنت، به خلق بدافزارها یا کدهای مخربی که از آنها با عنوان ویروس یا کرم‌های اینترنتی یاد می‌شود، مربوط است.
به همین منظور هفته گذشته یک شرکت امنیتی بنام در دنیای مجازی اقدام به معرفی مخرب‌ترین تهدیدهای اینترنتی در 40 سال گذشته کرد.
موریس، نخستین بدافزار یا ویروس اینترنتی محسوب می‌شود که سال 1988 و بدون هدف تخریبی منتشر شد، اما این ویروس حاوی خطایی بود که 10 درصد از 60 هزار رایانه اولیه متصل به اینترنت را از کار انداخت و نخستین هشدار به کارشناسان برای امکان طراحی و توزیع بدافزارها به شمار می‌رود.
اما پس از این ویروس نه چندان خطرناک، ویروس‌هایی آمدند که اصلا شوخی نداشتند.
دوستت دارم نام یکی از این ویروس‌های خطرناک بود که تا سال 2000 بالغ بر 50 میلیون رایانه را در سراسر دنیا آلوده کرد به نحوی که سازمان سیا، پنتاگون و نهادهای امنیتی مهم در انگلستان برای مصون ماندن از خطر این ویروس، خدمات ایمیل خود را از کار انداختند.
جالب آن که در نهایت مشخص شد نویسنده این ویروس یک فیلیپینی است که در نهایت و به علت پیش‌بینی نشدن قانون و مجازاتی در این کشور هیچ برخوردی نیز با وی صورت نگرفت.
کانفیکر نامیک کرم اینترنتی دیگر بود که روزانه 50 هزار قربانی می‌گرفت. روش کار این کرم اینترنتی نیز به این ترتیب بود که اطلاعات محرمانه و شخصی کاربران آلوده را برای طراحان این بدافزار ارسال می‌کرد. کانفیکر آنقدر پیش رفت که غول رایانه‌ای جهان یعنی مایکروسافت تنها برای کمک به شناسایی طراحان آن جایزه‌ای 250 هزار دلاری در نظر گرفت.
ملیسا، نام یکی دیگر از ویروس‌های خطرناکی بود که توجه تمام رسانه‌های جهان را به خود جلب کرد. علت توجه به ویروس مذکور نیز سرعت بسیار بالا و نگران‌کننده فراگیری آن بود به نحوی که این ویروس ظرف 6 سال همچنان قدرت تخریبی و مهار ناشدنی خود را حفظ کرده و در نهایت تا سال 2005 حدود 15 تا 20 درصد رایانه‌های جهان را آلوده کرد.
اسلمر را خیلی‌ها به خاطر دارند. این ویروس کارش از آلوده کردن رایانه‌ها فراتر رفت و حتی به صورت موقت اینترنت را از کار انداخت.
ویروس اسلمر ظرف 10 دقیقه، نزدیک به 75 هزار قربانی گرفت، موضوعی که بسیاری از کشورها را به این فکر انداخت که با یک حمله سازمان یافته و عظیم به زیرساخت‌های ارتباطی خود مواجه شده‌اند اما در همان زمان یک کرم اینترنتی به نام نیمدا نیز توانست طی 24 دقیقه و از طریق سوار شدن روی حجم بالای ارسال میلیون‌ها ایمیل در طول روز به صدر فهرست ویروس‌های زمان خود برسد.
اما ویروس‌هایی هم در دنیای اینترنت به گردش افتادندکه هدف اصلی‌شان سرقت اطلاعات کاربران نبود، بلکه آنها به دنبال از کار انداختن سایت‌های اینترنتی بودند.
«کدرد» ازجمله این کرم‌های اینترنتی بود که ظرف مدت کوتاهی 359 هزار سایت را در دنیا آلوده کرد.
بلستر نام ویروس دیگری بود که ثروتمندترین مرد جهان یعنی بیل گیتس را هدف قرار داده بود و پس از آلوده کردن رایانه‌ها پیغام می‌داد که آقای بیل گیتس تقصیر شماست؛ به جای پول درآوردن، نرم‌افزارهایت را درست کن!
ویروس ساسر نیز ویروسی بود که بسیاری از شرکت‌های بزرگ هواپیمایی را با بحران مواجه کرد و موجب لغو پروازهای زیادی در دنیا شد. این ویروس را یک نوجوان 17 ساله آلمانی نوشته بود که پس از دستگیری و به علت نرسیدن به سن قانونی محکومیتش به آینده موکول شد.
منبع:جام جم آنلاین
