تهران مصلی بزرگ امام خمینی (ره)
خیلی دلم میخواهد توی یه کلمه همین اول همه چیز رو خلاصه کنم ولی میگم تا خودتون نظر بدین!!
در این نمایشگاه برای اولین بار سرویس جدیدی ارائه می شد شما می تونستید با ارائه کارت ملی به ازای هر کارت ۵هزار تومن بن خرید نرم افزار بگیرید ولی چه سود !! صفی که برای گرفتن نوبت بسته شده بود به به فاصله ی زمین تا مریخ بود ( ماکه از خیرش گذشتیم)..
اوین چیزی که موقع ورود جلب توجه میکرد غرفه های مذهبی بود که تعداد ش بیش از انتظار بود البته در قسمت بازی ها یکی دو تا غرفه مذهبی بود که راجع به تحلیل بازی های ضد اسلامی و ایرانی بود که الحق و الانصاف قسمتهای جالبی برای دیدن داشت.
ولی یه چیز توی این همه برای من جالب تر بود چند تا نو جون غرفه ای رو راه اندازی کرده بودن با نام «کانون هواداران منچستر یونایتد » که در نوع خودش جالب بود.
پایگاه های اینتر نتی و وبلاگ ها
این قسمت هم زیاد برای من جذاب نبود چون باز هم پر بود از وبلاگ های مذهبی و به طرز عجیبی وبلاگ ها و وب سایتهای تخصصی رو تحت تاثیر گذاشته بود البته سایتهای مثل وب گذر و ۱۰۰سایت برتر تونسته بودن کم و بیش جور بقیه رو بکشن ولی بازهم جای سایتهای تخصصی خالی بود.
بازی
توی این غرفه چند تا بازی ایرانی وبد که بدک نبودن مثلا شمشیر نادر ، لطفعلی خان زند و یه بازی دیگه که حرکاتش به طرز عجیبی شبیه پرنس اف پرشیا بود به عنوان نبرد گرشاسب که تا دی ما وارد بازار میشه.
هنرهای دیجیتال
جالب ترین قسمت نمایشگاه همین غرفه بود که خیلی فعال بود و بخصوص یکی دوانیمیشن که
واقعا خوب بودن مثلا انیمیشن «« هورخش هفت آسمان »» این انیمیشن که تا دوسال دیگه حاضر میشه از گرافیک و شخصیت ژردازی خوبی بر خورداره .
امید وارم که از این نمونه بیشتر و با سرمایه گذاری بهتری ساخته بشه.
نرفزار های تلفن همراه
توی این غرفه بانک ژارسیان بهتر از همه بود ولی در مجموع زیاد فعال نبود.
اما آخرین غرفه
نرم افزار های چند رسانه ای
با یک کلمه میشه گفت «« ضعیف »»
نرم افزار ها همه تکراری آموزشها ی قدیمی با بسته بندی جدید و البته تخفیف های خوب انگار شرکت ها فرصت رو برای آب کردن جنسهای باد کرده اشون مناسب دیدن .
من توقع داشتم با چیزهای جدیدی مواجه بشم که متاسفانه اینطوری نشد.
در مجموع میشه گفت که نمایشگاه پرباری نبود معلومه هنوز توی کشور ما نمایشگاه و فروشگاه درست تعریف نشده!!
هفته گذشته پدیده قرن یعنی اینترنت، چهلمین سالروز تولد خود را پشت‌سر گذاشت. اینترنت ابزار ارتباطی نوینی است که به مراتب سریع‌تر از روزنامه، رادیو و تلویزیون جای خود را در زندگی ما باز کرد به نحوی که امروزه حتی تصور نبود اینترنت برای بسیاری نگران‌کننده است.
اما اینترنت گذشته از فواید بیشمارش در تسهیل زندگی، کاهش هزینه‌ها، افزایش بهره‌وری و هزاران قابلیت دیگر، با چالش‌ها و مشکلات زیادی نیز طی 40 سال گذشته مواجه بود؛ مشکلاتی که همزمان با بزرگ شدن اینترنت بزرگ‌تر و مخرب‌تر می‌شوند.
یکی از اصلی‌ترین مشکلات پس از فراگیر شدن اینترنت، به خلق بدافزارها یا کدهای مخربی که از آنها با عنوان ویروس یا کرم‌های اینترنتی یاد می‌شود، مربوط است.
به همین منظور هفته گذشته یک شرکت امنیتی بنام در دنیای مجازی اقدام به معرفی مخرب‌ترین تهدیدهای اینترنتی در 40 سال گذشته کرد.
موریس، نخستین بدافزار یا ویروس اینترنتی محسوب می‌شود که سال 1988 و بدون هدف تخریبی منتشر شد، اما این ویروس حاوی خطایی بود که 10 درصد از 60 هزار رایانه اولیه متصل به اینترنت را از کار انداخت و نخستین هشدار به کارشناسان برای امکان طراحی و توزیع بدافزارها به شمار می‌رود.
اما پس از این ویروس نه چندان خطرناک، ویروس‌هایی آمدند که اصلا شوخی نداشتند.
دوستت دارم نام یکی از این ویروس‌های خطرناک بود که تا سال 2000 بالغ بر 50 میلیون رایانه را در سراسر دنیا آلوده کرد به نحوی که سازمان سیا، پنتاگون و نهادهای امنیتی مهم در انگلستان برای مصون ماندن از خطر این ویروس، خدمات ایمیل خود را از کار انداختند.
جالب آن که در نهایت مشخص شد نویسنده این ویروس یک فیلیپینی است که در نهایت و به علت پیش‌بینی نشدن قانون و مجازاتی در این کشور هیچ برخوردی نیز با وی صورت نگرفت.
کانفیکر نامیک کرم اینترنتی دیگر بود که روزانه 50 هزار قربانی می‌گرفت. روش کار این کرم اینترنتی نیز به این ترتیب بود که اطلاعات محرمانه و شخصی کاربران آلوده را برای طراحان این بدافزار ارسال میکرد. کانفیکر آنقدر پیش رفت که غول رایانه‌ای جهان یعنی مایکروسافت تنها برای کمک به شناسایی طراحان آن جایزه‌ای 250 هزار دلاری در نظر گرفت.
ملیسا، نام یکی دیگر از ویروس‌های خطرناکی بود که توجه تمام رسانه‌های جهان را به خود جلب کرد. علت توجه به ویروس مذکور نیز سرعت بسیار بالا و نگران‌کننده فراگیری آن بود به نحوی که این ویروس ظرف 6 سال همچنان قدرت تخریبی و مهار ناشدنی خود را حفظ کرده و در نهایت تا سال 2005 حدود 15 تا 20 درصد رایانه‌های جهان را آلوده کرد.
اسلمر را خیلی‌ها به خاطر دارند. این ویروس کارش از آلوده کردن رایانه‌ها فراتر رفت و حتی به صورت موقت اینترنت را از کار انداخت.
ویروس اسلمر ظرف 10 دقیقه، نزدیک به 75 هزار قربانی گرفت، موضوعی که بسیاری از کشورها را به این فکر انداخت که با یک حمله سازمان یافته و عظیم به زیرساخت‌های ارتباطی خود مواجه شده‌اند اما در همان زمان یک کرم اینترنتی به نام نیمدا نیز توانست طی 24 دقیقه و از طریق سوار شدن روی حجم بالای ارسال میلیون‌ها ایمیل در طول روز به صدر فهرست ویروس‌های زمان خود برسد.
اما ویروس‌هایی هم در دنیای اینترنت به گردش افتادندکه هدف اصلی‌شان سرقت اطلاعات کاربران نبود، بلکه آنها به دنبال از کار انداختن سایتهای اینترنتی بودند.
«کدرد» ازجمله این کرم‌های اینترنتی بود که ظرف مدت کوتاهی 359 هزار سایت را در دنیا آلوده کرد.
بلستر نام ویروس دیگری بود که ثروتمندترین مرد جهان یعنی بیل گیتس را هدف قرار داده بود و پس از آلوده کردن رایانه‌ها پیغام می‌داد که آقای بیل گیتس تقصیر شماست؛ به جای پول درآوردن، نرم‌افزارهایت را درست کن!
ویروس ساسر نیز ویروسی بود که بسیاری از شرکت‌های بزرگ هواپیمایی را با بحران مواجه کرد و موجب لغو پروازهای زیادی در دنیا شد. این ویروس را یک نوجوان 17 ساله آلمانی نوشته بود که پس از دستگیری و به علت نرسیدن به سن قانونی محکومیتش به آینده موکول شد.
منبع:جام جم آنلاین